Hoe het allemaal begon

                 Mijn gevecht tegen Asherman: hoe het begon

Helaas zijn sommige dingen in het leven niet zo vanzelfsprekend als we zouden willen. Johan en ik zijn nu ruim 2 jaar `bezig` met het krijgen van een kindje en dit is zo een geval dat het niet vanzelf gaat. Na een jaar proberen zijn we naar MC Kinderwens gegaan om medische ondersteuning te krijgen. Omdat er bij de eerste onderzoeken geen reden gevonden werd waarom kinderen krijgen niet zou lukken, op een verstopte eileider na, moesten we nog een half jaar geduld hebben. Helaas was ik na dat halve jaar nog steeds niet zwanger en zijn we beginnen met het opstarten van het IUI traject ( intra-uteriene inseminatie ) en heb ik prikinstructie gehad om bij mijzelf hormonen te spuiten om eitjes te laten groeien. Het was wachten op mijn ongesteldheid zodat ik kon beginnen. En voor de zekerheid deed ik een zwangerschapstest. Ik was spontaan zwanger geworden! Huilend heb ik Johan verteld dat we een kindje verwachte toen hij aan het melken was. Wat waren we verschrikkelijk blij. En wat kwamen de zwangerschapsklachten al snel tevoorschijn. Ik boekte gelijk een ticket naar Frankrijk om mijn moeder op haar verjaardag te verrassen met dit super nieuws. Vanaf het moment dat ik een positieve zwangerschapstest had was ik al super verliefd op dit mini-mini mensje.

Met 7 weken hadden we de eerste echo. Waar we een kloppend hartje te zien hadden moeten krijgen was het nu angstvallig stil. Het embryo had een groeiachterstand en had dus ook nog geen hartslag. Van binnen wist ik dat het foute boel was en dat het embryo niet meer leefde. We moesten een week later weer terugkomen om te kijken of het embryo nog zou groeien en er sprake was van een late innesteling. Maar ik wist dat dat niet het geval was. Het was foute boel. Natuurlijk was het ook nog eens razend druk in de B&B dus door al het verdriet en twijfel ging het werk gewoon door. Na een week weer terug naar het ziekenhuis en daar werd onze ergste nachtmerrie bevestigd: het embryo was niet levensvatbaar en was gestopt met 6 weken. Omdat mijn lichaam het vruchtje niet vanzelf “opruimde” werden we doorverwezen naar het Alrijne ziekenhuis. Daar werden op opties besproken om de zwangerschap te beëindigen. Je hebt dan 3 keuzes; wachten tot het vanzelf komt, het opwekken met pillen of een curettage. Omdat het inmiddels al 2,5 week was gestopt met groeien wilde ik niet nog langer afwachten en koos voor een curettage. Dan was ik in 1 keer van alles af en konden we weer vooruit kijken.

Op vrijdag 28 juli hebben ze onder algehele narcose het embryo weggehaald en was ik s ’avonds alweer in de weer om de nieuwe gasten in de B&B welkom te heten. Normaal zou je cyclus tussen de 4 en 6 weken weer opgestart moeten zijn en bij de controle echo 2 weken erna zag alles er goed uit. Maar ik vertrouwde het niet. Maar ik moest me niet zo aanstellen. Bij sommige vrouwen duurt het nou eenmaal wat langer. En zo ben ik 4 keer weggestuurd met de mededeling dat we gewoon geduld moesten hebben.

Bij de laatste controle-echo zagen ze aan de groei van het eitje wanneer ik voor het eerst weer ongesteld moest worden. En natuurlijk was dit tijdens onze vakantie in Portugal in november. Helaas kwam die ongesteldheid niet en ben ik de dag na terugkomst meteen weer naar de fertiliteitskliniek geweest voor een echo. En deze gaf nu een heel ander beeld. Mijn baarmoederslijmvlies was extreem dus en op een rare plek en mijn baarmoeder was erg onrustig. Door deze echo is besloten een Hysteroscopie te maken ( met een camera ) omdat er toen een vermoeden op het syndroom van Asherman kwam.

Bij het syndroom van Asherman zijn de baarmoederwanden aan elkaar vast geplakt na een procedure aan je baarmoeder en vergroeid waardoor je niet zwanger kan worden. Dit komt in nog geen 3% van alle gevallen van curettages voor en zorgt ervoor dat je niet zwanger kan worden en geen menstruatie hebt. Er zijn maar eigenlijk 2 dokters in Nederland die dit goed kunnen verhelpen en operatief los kunnen knippen. En toen voelde ik de bui al hangen.

Bij de Hysteroscopie bleek ik een zeer zeldzame vorm van Asherman te hebben. Ipv een dichte baarmoeder is mijn baarmoeder wel gewoon open maar ongeveer 80% van mijn baarmoeder zit onder het littekenweefsel.  Ook blijkt de curettage toch niet goed uitgevoerd en heb ik 5 maanden later nog zwangerschapsresten in mijn baarmoeder zitten wat inmiddels ingekapseld is. Was mijn gevoel toch goed geweest! Waar het littekenweefsel zit kan geen baarmoederslijmvlies meer groeien dus moeten we hopen dat onder het ingekapselde stuk zwangerschapsrestant nog een gezond stukje weefsel zit. Anders zal ik niet meer zwanger kunnen worden omdat er geen innesteling meer plaats kan vinden.

Op internet is er alleen op buitenlandse sites wat te vinden en heet het Unstuck Asherman en noemen ze het de zeldzaamste en zwaarste vorm van Asherman. De arts die de hysteroscopie heeft uitgevoerd heeft mij doorverwezen naar Dr Emanuel van het UMCU, DE expert op het gebied van Asherman in Nederland en gelukkig kan ik daar voor de kerst nog terecht. Zoals het er nu uit ziet zal ik iig nog 2 keer geopereerd moeten worden om het littekenweefsel weg te halen en het zwangerschapsrestant te verwijderen. Meer zullen we komende week te horen krijgen.

Dit nieuws is zo verschrikkelijk hard aangekomen. Al 2 jaar leef je in spanning en als ik dan om mij heen kijk heb ik het idee dat ik de enige ben met vruchtbaarheidsproblemen. Terwijl ik weet dat dat niet het geval is. Ik gun echt iedereen een kleintje maar kraamvisites, babypraat en toekomstplannen kan heel pijnlijk zijn. Wij willen ook zo graag een kleintje maar die is momenteel verder weg dan ooit. Wij moeten al gaan nadenken over adoptie of draagmoederschap. Dingen waar je gewoon niet over na wilt denken. Ik ben er wel heel open over en hoop ook dat als iemand vragen heeft deze ook gewoon durft te stellen. En voor de stellen die ook met fertiliteitsproblemen kampen; jullie staan er niet alleen voor!